2e Column Iris Pruysen

Ongeluk en verwachtingen


Ik had een goed gevoel over mijn eindexamens en keek uit naar de komende tijd. Lekker lang zomervakantie, veel examenfeestjes, voor het eerst op vakantie met mijn vriendinnen en daarna beginnen aan mijn studie ‘Biologie en Medisch Laboratoriumonderzoek’ in Breda.

Liep dat even anders… Tijdens het zeilkampuitje voor alle eindexamenklassen vond er op de laatste avond een gasexplosie t.g.v. een gaslek op de boot plaats. Ik was één van de acht gewonden, die allemaal verwondingen aan hun benen hadden. Ik had mijn linkerenkel gebroken maar mijn rechter enkel/voet was er ernstiger aan toe. Ik heb twee maanden in het Erasmus MC gelegen, terwijl de artsen er alles aan deden om mijn rechterbeen te redden. Dat is niet gelukt en daarom is besloten tot amputeren.

Die tijd was alles onzeker. Hoe goed en hoe lang zal ik kunnen lopen met een prothese? Zal ik nog kunnen sporten? Zal ik me zorgen maken om het cosmetische deel? Kan ik mijn studie nog doen in combinatie met revalidatie? Kan ik sowieso nog veel staan? Ik had me wel voorgenomen om alles weer te proberen en dan wel te zien wat er zou gebeuren.

Die zomer was opeens alles anders. Ik lag in die leuke, lange zomervakantie in het ziekenhuis. Toch heb ik daar niet alleen maar rottige herinneringen aan. Ik lag er een tijdje met een van mijn beste vriendinnen die ook gewond was geraakt. We hebben daar samen met onze andere vriendinnen een examenfeestje gehad (we waren allemaal geslaagd). Na de zomer ben ik gewoon begonnen aan mijn nieuwe studie en daarnaast heb ik enorm hard gerevalideerd. Dat was niet altijd makkelijk en er zijn genoeg tranen gevloeid. Maar ik ging vooruit en had en heb lieve familie en vrienden om me heen die me veel hebben gesteund.

Die eerste vakantie met vriendinnen is er ook nog gekomen, een paar maanden later in de voorjaarsvakantie zijn we met zijn zessen op vakantie geweest naar Vaals.